Zeilen in Andamanse zee vanuit Phuket Thailand van 8 t/m 27 maart 2009

Afgelopen week werd mijn aandacht getrokken door een artikel in de Volkskrant over zeilen in Thailand. “Als je zeilt in Thailand ben je zo alle besef van tijd kwijt”. Dit deed me terugdenken aan mijn eigen zeilreis die ik samen met mijn ex-partner maakte in 2009 in Thailand. Als ik het artikel in de Volkskrant lees en de website van Sunsail bekijk, lijkt er in al die jaren weinig veranderd. Ik weet dat ik de foto’s nog heb en ook wat aantekeningen. Tijd om eens in mijn archieven te duiken en wat herinneringen op te halen. Deze blog ben ik in 2012 gestart, maar ook voor die tijd maakte ik mooie zeilreizen. Hoogste tijd om wat herinneringen aan dit blog toe te voegen.

In 2008 kocht ik samen met mijn toenmalige partner een kale boot. Een Jeanneau Sun Odyssey 36i. Sunsail kleedde de boot aan en had hem 5 jaar/6 seizoenen in de charter voor 2 weekse flottieljes vanuit Vounaki, Griekenland. De boot kreeg de naam La Ligne Verte. Ze is sinds 2013 mijn eigendom en ligt sinds 2014 in San Vincenzo, Italië bij Palm Yachting. Als je een boot hebt in de Sunsail vloot, dan krijg je daarvoor als eigenaar punten terug en kun je voor een x-aantal weken per jaar je eigen boot gebruiken of elders overal in de wereld een gelijkwaardige boot van de Sunsail vloot gebruiken. Een vriend van ons was op vakantie geweest in Thailand en was daar erg enthousiast over. En dus ging onze eerste zeiltrip van de punten naar Thailand.

We vlogen via Bangkok naar Phuket en vandaar namen we een taxi naar de haven om twee weken met een Jeanneau SO 35 door de Andamanse zee te trekken. Aansluitend verbleven we nog een aantal dagen in Bangkok. Ik vond in mijn archief het reisschema en het pilotboek dat we van Sunsail gekregen hadden. En het uiteindelijke logboek van de daadwerkelijke route die we die twee weken gevaren hebben. En het verslag met adviezen dat je hieronder vindt. We kregen ook een getijdetabel en logboek mee, maar die heb ik niet bewaard. En uiteraard zijn er de foto’s, waarvan ik de mooiste in een Google foto album heb gezet met daarbij een toelichting. De foto’s zijn genomen met een fototoestel. Ik had een aantal ooit eerder gepubliceerd op Panoramio. Dat bestaat niet meer. Maar de foto’s die ik er ooit opgezet had, verschijnen dan toch weer in Google foto’s. Bij de foto’s zijn de locaties te vinden op Google maps waar ze genomen zijn en een korte beschrijving. Dagafstanden liggen rond de 20 nm, vaak met 1 of 2 stops onderweg voor lunch, zwemmen, snorkelen of sightseeing. Voor internet ging je toen nog naar een internetcafe. Andere wereld.

Het verslag met de adviezen en blog per dag is niet lang na de reis opgesteld. Ik heb er weinig aan veranderd en plaats het hieronder zoals het in 2009 is opgeschreven. Wel heb ik links toegevoegd naar pagina’s waar ik op internet nuttige informatie kon vinden. In 2004 is het gebied getroffen door een Tsunami. De zeilreis was 5 jaar na de ramp. Sporen waren toen nog duidelijk zichtbaar. Inmiddels is het 16 jaar later en merk ik op dat op sommige plaatsen verlaten stranden zijn veranderd in beach resorts. Beroemde filmplekken zijn gesloten vanwege de grote stroom toeristen. De tijd staat dus ook in Thailand niet stil. Ik heb de gevaren route in de webversie van Navionics ingevoerd, zodat de lezer een idee krijgt van de trip op kaart. Dagafstanden rond de 20 nm, totale afstand 250 nm.

De zeiltrip

Dag 1 / 9 maart 2009 / Boat Lagoon Phuket
Aankomst om 10.00 uur op Phuket airport aan de westkust. Vandaar is het ongeveer een half uur naar de haven aan de oostkust. Sunsail gaat datzelfde jaar nog (samen met The Moorings) over naar een nieuwe haven die dichter bij het vliegveld, maar verder van Phuketstad afligt. In de haven hadden we een hotel genomen. We hebben met de taxi van Sunsail boodschappen gedaan. Prima briefing van Ian en natuurlijk de Sunsail T-shirts gekocht.

Dag 2 / 10 maart 2009 / 20 nm / Boat Lagoon Phuket -> Ko Hong
Vertrek omstreeks 9 uur met vloed naar buiten. Keurig door een van de medewerkers van Sunsail de haven uitgeloodst. (Was wel 3 – 4 mijl). In de nieuwe haven is dit niet meer nodig. Een oostelijke koers de haven uit en buiten op zee de zeilen uitgeprobeerd. Na het passeren van Ko Rang Yai, dat vlak voor de haven ligt en waar je ook even kunt ankeren om de zeilen te proberen, zijn we 0 graden gaan varen naar onze eerste tussenstop, Ko Naka Yai. Je kunt daar prima ankeren en er is een restaurant. 

De middag vertrokken naar Ko Hong in een NW koers. Dit is een eiland met een mooie hong. Je zult er nog veel zien. De een nog mooier dan de ander. Een hong is een lagoon die veelal alleen met een dinghy te bereiken is. Sommige ingangen zie je bijna niet, zo mooi afgeschermd. Vele hongs zijn in het verleden dan ook gebruikt door piraten en voor films (The beach). Bij dit eiland spleet de hong het eiland bijna dwars doormidden. Bij de ingang een grote pilaar. Wij hebben geankerd tussen de eilanden direct voor de Hong in 10 meter en keken precies tussen de eilanden Ko Yai en Ko No Khae door. Vele toeristen, maar na 16.00 uur gaan die weg en lig je helemaal alleen te genieten. Let op, veel stroming tussen de eilanden dus niet gaan zwemmen tenzij aan de lijn. Met de dinghy kun je de hong bekijken en ten zuiden van het eiland is een kleine hong plus het gat waar de grote hong op uitkomt. Rustiger ankeren is ten zuiden van van Ko Hong of langs de westkant van Ko Yai. 

Dag 3 / 11 maart 2009 / 22 nm  / Ko Hong -> Sheraton Krabi
Na genoten te hebben van de prachtige zonsopgang tussen de bergen zijn we direct oostelijk gevaren tussen de twee eilanden Ko Yai en Ko No Khae door. De eerste stop na 7 mijl was Ko Roi ten westen van het eiland. Een leuke stop om te lunchen en te zwemmen. De tweede stop na 10 mijl was Ko Hong Krabi. Is echt een prachtige hong die u zeker op de route moet aandoen. Kan een korte bezichtiging zijn. De laatste stop en overnachting was Sheraton Krabi. Is een prima plek om te overnachten met vele restaurants. 

Dag 4 / 12 maart 2009 / 20 nm / Sheraton Krabi -> Railay Beach
Even een dagje rustig aan om te genieten van de prachtige stranden. De route was van Sheraton Krabi naar Railay Beach met een tussenstop op Chicken Island (Ko Dam Khwan). Ko Dam Khwam ligt vlak voor Railay Beach en het advies is lekker lang op Chicken Island te blijven en laat in de middag over te steken naar Railay Beach. Vlak na het vertrek uit Sheraton Krabi even langzaam varen langs het Koninklijk Paleis. Het is niet bijzonder, maar steekt wel schril af tussen de bomen. Railay Beach is een leuke tussenstop. Neem het zuidelijke strand zoals geadviseerd en niet het naastgelegen strand voor de rugzaktoeristen. In de avond kun je vanaf de boot goed het verschil zien. Advies is om de dinghy iets over de helft noordelijk op het strand te trekken tussen de longtailboats. De zuidelijke kant van de baai valt namelijk droog en is erg modderig. En het is een behoorlijk verschil in eb en vloed. Daarnaast werd het strand omgedoopt tot voetbalveld en word je dinghy verplaatst. Dus het beste is vanuit de boot gezien tussen de longtailboats en dan links. Leuk strand met goede restaurants. 

Dag 5 / 13 maart 2009 / 20 nm / Railay Beach -> Ko Phi Phi Don-Ton Sai Bay
Van Railay Beach naar Ko Mai Phai. Is een van de Phi Phi eilanden. De Phi Phi eilanden (Ko Mai Phai, Phi Phi Don en Phi Phi Le) zijn erg toeristisch en in trek bij met name de rugzaktoeristen. Maar een absolute must. Helaas heb je erg veel last van de speedboten die met hoge snelheid de toeristen droppen in een zo hoog mogelijk tempo. Ko Mai Phai is een prachtig eiland met een klein restaurant (zeer beperkt tot frisdrank en snack). Voor overdag kun je een van de grote mooringboeien pakken om te voorkomen dat je anker in het koraal terecht komt. Vandaaruit kun je snorkelend naar het strand. Het strand wordt gemarkeerd door een ballenlijn waar het mooiste koraal zit en waar je niet lastig wordt gevallen door de speedboten. De speedboten gooien gewoon het anker in het koraal. Deze boten liggen ten noorden van de ballenlijn. Ten zuiden van de ballenlijn droppen de longtailboats hun passagiers. Op dit eiland is een camping van tenten die vermoedelijk geschonken zijn na de Tsunamiramp in 2004.

In de middag van Ko Mai Phai naar Ko Phi Phi Don – Tonsai Bay. Zoals aanbevolen de zuidelijke baai gebruiken omdat de noordelijke baai voor een groot deel droog valt. Het advies is in de grote haven links gebruik te maken van de vele mooringboeien. Het is soms even dringen tussen de vele boten. Het is niet verstandig om te ankeren, omdat je dan ten opzichte van de andere boten veel ruimte nodig hebt. En die is er niet tenzij je zuidelijker aan de linkerkant gaat ankeren. Leuk is even met de dinghy naar het apenstrand te gaan halverwege de linkerkant van de baai. Je ziet het wel aan de vele speedboten die even snel het strand aandoen. Het is een prachtig gezicht. Het toeristen blijven op de punt van de speedboot, gooien bananen op het strand en de apen en toeristen zitten tegenover elkaar. Echt een voorbeeld hoe snel de toeristen hier rond geleid worden. Leuk strandjes aan de linkerkant, maar de noordelijke baai heeft het mooiste strand. Tussen de noordelijke en zuidelijke baai zit maar een strook van 100 meter waar ook de markt is. De dinghy parkeren tegen de pier aan voor het hotel. Je kunt hem vast maken aan een van de vele lijnen die er liggen. Dit eiland heeft alle faciliteiten (geld, water, restaurants etc) maar erg toeristisch. Is echt in schril contrast met de andere eilanden. Je komt hier nog een keer terug op de terugweg naar Ko Racha.

Dag 6 / 14 maart 2009 / 25 nm / Ko Phi Phi Don-Ton Sai Bay -> Ko Lanta Yai
Het advies is vroeg weg te gaan, zo tegen 7 uur. Wij zijn direct door gegaan naar Ko Lanta Yai, maar mocht je tijd hebben dan even Phi Phi Le aandoen voordat de massahysterie daar losbarst. Zie voor de omschrijving verderop in dit verslag. Het is een aardig stuk varen naar Ko Lanta Yai. Ko Lanta Yai kent aan de westkust in het noorden de baai Saladan en in het zuiden Kantiang Bay. Beide zijn mooie baaien met lekkere stranden, bars en restaurants. Is niet zo toeristisch omdat de baaien alleen met de boot te benaderen zijn. Van Saladan naar Kantiang Bay is ongeveer 11 mijl, maar de hele kust is een bezienswaardigheid. Prachtige resorts verscholen tussen de bomen. 

Saladan is erg mooi waar we nu alleen in de middag hebben gelegen. Op de terugweg hebben we hier overnacht. (zie verder het verslag). Goede ankerplekken in het zand. Het is een vrij ondiepe baai. Als je van Saladan langs de kust naar Kantiang Bay vaart, niet te dicht op de kust omdat die erg verraderlijk is qua rotsen. Houdt dus goed je dieptemeter in de gaten. Ook weer niet te ver van de kust omdat je dan al het moois mist. Kantiang Bay heeft een paar restaurants en er ligt een plastic steiger waar je gebruik van kunt maken. Niet aan de kopse kant omdat die gebruikt wordt voor de bevoorrading. Dus aan de zijkant zo dicht mogelijk richting strand. Wij vonden het restaurant Same Same different aan de zuidelijke kant erg lekker. We hebben daar de beste koude witte wijn gedronken. Maar ook de andere restaurants in het noorden zijn goed.

Dag 7 / 15 maart 2009 / 21  / Ko Lanta -> Ko Muk
Van Ko Lanta naar Ko Ngai. Ten zuiden van het eiland liggen een paar mooringboeien die gebruikt worden door diveboats en toen wij er waren schoolklassen. Je kunt er prachtig snorkelen. Het restaurant ligt aan de oostkant, maar voor een tussenstop is het zuiden aantrekkelijker. Kijk goed uit met het koraal en anker in meer dan 10 meter. Wij hadden pech omdat er plotseling een storm kwam opzetten en de boot lossloeg van het anker. Het bleek dat het anker achter een rots was blijven haken die afbrak door de kracht. We kregen met moeite het anker omhoog omdat de rots aan het anker bleef zitten. Met moeite hebben we boot aan een mooringboei vast gelegd en gelukkig schoot door de stroming het stuk steen van wel 30 kilo los. 

In de storm en regen zijn we doorgevaren naar de Emerald Cave op Ko Muk. Is een must. Helaas ook weer veel toeristen. De toeristenboten parkeren het liefst bijna in de cave zodat je de ingang al van verre kunt ontdekken. We lagen hier in de luwte van het eiland en hadden dus geen last van de storm die weer net zo snel weg ging als opkwam. Je hebt echt een lamp nodig om de grot in de gaan om dan de baai midden in het eiland te ontdekken.  Het was een plek waar de piraten hun schatten opborgen. Als je geen waterdichte lamp hebt dan met de vele andere toeristen meegaan. Op de terugweg goed uitkijken dat je de linker tunnel neemt omdat de rechter tunnel dood loopt. Het is maar een korte tunnel maar halverwege pikkedonker. Je kunt de grot ook bezoeken als de toeristen weg zijn in de namiddag.

Het is nog maar een kort stukje van de Emerald cave naar Ko Muk Zuid-West. In deze baai is het goed ankeren. Lekker rustig met prima restaurants. Advies is het eiland op te lopen en het pad te volgen naar de doorgaande weg. Je komt dan langs de rubberplantage en aan het einde van het pad vlak voor de doorgaande weg (volg de brommers) is een perfect restaurant. Dit eiland wordt gezocht door vele jongeren die hier spotgoedkoop kunnen overnachten. En het restaurant heeft hier goed op ingespeeld, want je kunt de maaltijden ook meenemen. Soort afhaalchinees. 

Dag 8 / 16 maart 2009 / 20 nm / Ko Muk -> Lanta Old Town
Van Ko Muk naar de westkust van Ko Kradan. De oostkust heeft restaurants en strandjes maar de westkust ligt meer in de luwte. Wij ankerden voor het enige strandje en liepen via een pad naar Wally die een resort heeft. Het strand is lekker rustig. Met Ko Kradan hebben we het zuidelijkste punt bereikt en zijn weer terug gegaan naar het noorden, naar Ko Lanta old town aan de oostkust van Ko Lanta. Niet te dicht op de kust maar in het midden van de strook tussen Ko Po en Ko Lanta blijven. De kust van Ko Lanta is erg ondiep en valt modderig droog. Ankeren net ten noorden van de pier in ondiep water. Hou goed de tidetabel erbij. De dinghy kun je aan de pier binden. Er zijn vaak jongens die je helpen. Zorg ervoor dat de dinghy genoeg ruimte heeft en niet tegen de pierpalen met scherpe schelpen aanklapt. Het is geen bijzondere plaats, maar wel interessant om ook dit deel van het eiland te bezichtigen. Het heeft geen strand maar is meer geschikt om te overnachten. Vanaf de pier rechtsaf de winkelstraat inlopen. Aan het einde van de winkels heb je een prachtig restaurant die op palen in de modderige baai staat. Iedere tafel heeft een eigen “eiland” in het water. Vlak bij de pier heb je ook een goed restaurant. 

Dag 9 / 17 maart 2009 / 19 nm / Lanta Old Town -> Saladan
Van Ko Lanta old town naar de Kantiang Bay voor de lunch. Vervolgens doorvaren naar Saladan voor de nacht. Kijk goed uit voor ondieptes op de tocht langs de kust van Kantiang Bay naar Saladan. Saladan is een perfecte stek om te overnachten. Een levendige baai met vele restaurants en winkels. Erg gezellig met vele attracties als jonglerende jongens en meisjes met vuurballen en vuurstokken, lampions die met een wens de lucht in worden gedreven. Kortom van alles te beleven. Deze baai is dan ook een van de grootste op Ko Lanta en Krabi. 

Dag 10 / 18 maart 2009 / 25 nm / Ko Lanta -> Ko Phi Phi Don-Ton Sai Bay
Van Saladan naar Ko Phi Phi Le. Phi Phi Le is echt een van de meest bijzondere eilanden. Het gevolg is dat na 10 uur de toeristenboten als bijen om een korf zwermen. Er zijn drie hongs en 1 grot. Vanaf Saladan zijn wij noordoost begonnen en dan met de klok mee het eiland rond. Rondje eiland is ongeveer 5 mijl en je kunt redelijk strak langs de kust varen en zelfs enkele hongs in met de boot. Met de klok mee vanaf noordoost:

• (noordoost) Viking cave. Grot waarin zelfs mensen overnachten om de zwaluwnesten te plukken.
• (oost) Pileh bay. Goed verborgen.
• (zuid-west) Loh Sama bay
• (west) Maya bay. Er liggen mooringboeien en je kunt er redelijk ver ingaan. Hier is de film The Beach opgenomen.

Ben je hier tussen 10 en 16 uur dan is het onmogelijk om alles goed te bekijken. Er liggen 10-tallen boten van longtailboats tot aan kleine cruiseschepen. Het is echt de topattractie van Phi Phi. Advies is dit dus in de vroege ochtend te doen of in de namiddag. Vervolgens vaar je door naar Phi Phi Don. Zie ook dag 5. Onderweg kom je nog langs het eiland Ko Ma en het Sharkeiland. Onschuldige haaisoort waar de duikscholen veel naar toe gaan.

Dag 11 en 12/ 19 en 20 maart 2009 / 25 nm / Ton Sai Bay -> Ko Racha
Van Phi Phi Don naar het prachtige Ko Racha Yai West. In de baai van Ko Racha liggen een aantal mooringboeien die goed te gebruiken zijn, alhoewel Sunsail het liever niet wil. Ze hebben gelijk dat je er niet op kunt vertrouwen, maar wij waren de enigen die ankerden in het diepere water. Wij hebben hier een rustdag genomen. Je kunt nog een dagtocht maken naar Ko Racha Noi, maar we hebben dit niet gedaan.

Ko Racha Yai heeft drie baaien:

• De westelijke baai waar wij hebben overnacht. Patok Beach. Het 5 sterren Ko Racha resort heeft een drijvende pier net als in Kantiang Bay. Ook hier dus niet aan de kopse kant de dinghy vastmaken, maar zo ver mogelijk richting strand. Het resort is luxe en duur met bewaking. Aan de noordelijke kant van de baai is een prima restaurant op de rotsen met nog een bar aan het strand. Je hebt daar ook een mooi uitzichtpunt.
• De noordelijke baai is het mooist. Siam Bay. Je kunt daar eenvoudig naar toe lopen. Is een paar honderd meter, grotendeels verlicht. Viertal leuke restaurants en een mooi strand. 
• De oostelijke kant heeft het veel mooiere Ban Raya resort. Je kunt er paardrijden, maar beter is dat je er prachtig kunt snorkelen. Er is geen strand, maar je kunt er prima het water in. Kon Kare Bay. Er is een lekkere buitendouche. Midden op het eiland zijn nog een paar restaurants. Alles is prima te belopen. 

Wij hadden wederom de pech dat er een behoorlijke storm op kwam zetten met een tropische regenbui. De wind kwam uit het westen waardoor die pal de baai in waaide. Omdat wij de enigen waren die aan het anker lagen, draaiden wij als een bal in een flipperkast rond. Doordat we ruim aan de ketting lagen, botsten we steeds bijna tegen de omliggende boten op. Uiteindelijk hebben we midden in de nacht het anker opgehaald en zijn met kunst en vliegwerk aan een mooringboei gaan liggen. Gelukkig had de boei een fluoriserende rand zodat we deze in het donker konden vinden.

Dag 13 /21 maart 2009 / 13 nm / Ko Racha -> Chalong Bay
Vanwege de storm vroeg vertrokken. Vanwege de westenwind niet gegaan naar Nai Harn bay, maar naar het zuidelijkste puntje van Phuket, namelijk Chalong bay. Het is een goede beschutte baai en we hadden na dagen eindelijk een rustige zee zonder deinende slaapplek. Het is erg druk, maar er is genoeg plek. Je kunt de dinghy vast maken halverwege de pier, maar kijk hier ook uit dat de rubber boot niet tegen de pilaren met schelpen slaat. Vanaf de lange pier kun je mooi door het stadje wandelen met de vele winkels en restaurants. Je kunt op weg naar Ao Chalong nog Ko Hi en Ko Mai Thon aandoen. Daar kun je wel leuk snorkelen en een strandje pakken. Chalong bay is ondiep en ziet er niet aanlokkelijk uit om er te gaan snorkelen. 

Dag 14 en 15 / 22 en 23 maart 2009 / 18 nm / Chalong Bay -> Boat Lagoon Phuket
Vanaf Ao Chalong Bay kun je kiezen om Boat Lagoon Phuket binnen te gaan of nog een middag en nacht te blijven op het mooie strand van Ko Rang Yai. Van daaruit is nog maar 4 mijl naar de haven. Wij hebben ervoor gekozen om de haven binnen te gaan vanwege het slechte weer. We hebben Phuket stad bezocht en een pearlfarm. De stad is niet echt bijzonder.

Aanbevelingen

Getijden Er is een behoorlijk veel eb en vloed. Zeker met volle maan. Met ankeren en zwemmen dient hier ernstig rekening mee te worden gehouden. Met ankeren goed de tabel in de gaten houden en ook strikt de minimale dieptes die geadviseerd aanhouden. Als tweede met zwemmen rekening houden met een sterke stroming die kan oplopen tot 2-3 knopen. Hoe noordelijker hoe meer last van de stroming, zeker in de Phang Nga Bay. Met het varen (motor of zeilen) heb je veel invloed van de stroming. Dit kan qua snelheid zomaar 3 knopen schelen en met weinig wind kan dit dus betekenen dat je wel of niet vooruit gaat.

Acclimatiseren Advies is om 1 dag voor en 1 dag na de zeiltrip een hotelkamer te boeken. De dag ervoor geeft de tijd om te acclimatiseren, zeker als je direct vanuit Europa aankomt. Verder kun je boodschappen doen die nog een nacht kunnen koelen. Slapen op de boot is niet aan te bevelen in de marina. De dag erna is weer handig voor het opleveren van de boot en nog even wat van de omgeving te zien. Sunsail heeft meerdere groepstaxi’s waar je gebruik van kunt maken. Handig met boodschappen doen en halen en brengen vanaf het vliegveld. De prijzen van de taxi’s zijn redelijk.

Marina Wij maakten nog gebruik van de oude Boat Lagoon Marina. Die was alleen bij hoog water bereikbaar vanuit de zee (en toen kwamen we nog vast te zitten). Daardoor was het even puzzelen wanneer je binnen komt in combinatie met je vlucht. Thans heeft Sunsail een nieuwe haven die de hele dag bereikbaar is.

Voorbereiding Handig is om ruim van te voren de cruising guide en tide table op te vragen. Je kunt je reis dan alvast goed voorbereiden en dit maakt de briefing eenvoudiger. De informatie verstrekt door Sunsail is uitstekend.  Verder kun je van te voren hotelkamers boeken en de taxi.

Daglicht Het is in tegenstelling tot NL het hele jaar ongeveer op dezelfde tijd licht en donker. Wel prachtige zonsop- en ondergangen. Gemiddeld komt de zon om 6 uur op en gaat om 19.00 uur onder.  We gingen dan ook tussen 7 en 8 uur weg om nog even de ochtendwind mee te pakken, zodat we nog voor de middag de 1^e stop hadden. Daar bleven we paar uur liggen en vertrokken dan tussen 14 en 15 uur met de eerste wind zodat we voor 18 uur op de nachtbestemming waren.  Tussen 10 en 15 uur is het praktisch windstil.

Wind Er zijn twee seizoenen. Bij Phuket is het droge seizoen met een NO wind (laatste en eerste kwartaal) en het natte seizoen met een SO wind (tweede en derde kwartaal). Wij zaten precies in de overgang waardoor sterk variërende winden waarbij de westenwind overheerste met plotselinge stormen. Dit was lastig omdat de meeste aanbevolen baaien niet berekend zijn op de westenwind. We hebben dan ook veel last gehad tijdens de overnachtingen van zware deining en wind. Over het algemeen waren de zeilcondities slecht. Overdag weinig wind die erg vlagerig was (van 0 – 10 knopen) en nog sterk werd beïnvloed door de eilanden (weinig wind in de luwzijde en redelijk wat wind op de kopse kanten). Einde van de middag kwam de wind opzetten (10 – 20 knopen) die pas laat in de avond ging liggen. De windmeter van de boot was slecht, dus ik vermoed dat er ook wel pieken naar 30 knopen bijzaten.

Ankeren Hou met ankeren rekening met voldoende ruimte. Door de wind, stroming en getijden wil de boot nogal gaan draaien. De geadviseerde plekken zijn prima en ga niet te dicht op de kust alhoewel dit vaak aanlokkelijk is. Maar met een paar uur kunnen sommige baaien aardig droog vallen. Ook handig dus om met de dinghy hier rekening mee te houden. Kijk goed naar de tidetable en het strand (je ziet tot waar het water opkomt). Sommige baaien hebben drijvende steigers van plastic legoblokken.

Boodschappen Neem niet te veel mee. Je kunt overal goed eten. Zeker overdag. Alleen de eerste paar dagen niet. Wel voldoende water en brood. Het verpakte brood bleef 14 dagen goed. Ook de boter, kaas, eieren en jam voor een ontbijt bleef goed. Verder hadden we veel fruit bij ons(meloenen, ananas). Handig voor lange zeiltochten en de baaien waar niks is.

Geld Geld halen is lastig. Neem voldoende geld mee.

De boot Wij waren met z’n tweeën in een Jeanneau 35ft van ongeveer 7 jaar oud. De boot had goede zeileigenschappen, maar was veel te smal. De nieuwe generatie is veel ruimer opgezet. Zeker met die warmte worden de slaapkamers erg onbehaaglijk. De voorraad diesel is ruim voldoende om twee weken door te komen en wij hadden maar een kwart gebruikt van het water (600 liter). Dit laatste is natuurlijk sterk afhankelijk van het aantal personen en of je iedere dag onder de douche stapt. Water bijvullen en tanken is niet eenvoudig. We hebben veel gebruik moeten maken van de motor. Om benzine te besparen en te genieten van de prachtige omgeving hielden wij gemiddeld 2200 toeren aan. Je kunt wel naar 2800 toeren optrekken maar dat scheelt qua snelheid niet veel. Belangrijker is gebruik te maken van de stroming. De boot had een mooie grote rolfok en een gewoon grootzeil. Helaas geen rolgrootzeil die zeker als stormzeiltje handig is tegen het wiebelen in de baaien.

Navigatie De zeekaarten zijn redelijk maar niet erg gedetailleerd. Er waren van enkele gebieden wel detailzeekaarten, maar we hebben het meeste gehad aan de grote overzichtskaart en voor de details bekeken we de GPS die uitstekend was. Je kunt redelijk op zicht varen alhoewel je eerst goed zelf de koers moet uitzetten omdat het contrast tussen alle eilanden op meer dan 5 mijl zicht slecht is. Je kunt tot ongeveer 15 mijl de contouren zien. De zee is vaak heiig door het warme water (30 graden). Eenmaal op koers heb je al snel het punt op de horizon te pakken.

Vissers en speedboten Je hebt drie soorten boten:

• De houten longtailboats die gebruikt worden voor het vissen en als taxi. Ze varen een snelheid van 10 knopen en maken vreselijk veel lawaai. Een oude automotor op de achterzijde met een aandrijfas van wel 2 tot 3 meter naar de schroef. Erg handige boten, zeker voor ondiep water. De vissersboten ruim van achter langs varen. Veelal hangen er netten van enkele 10-tallen meters achter. Je kunt verse vis kopen bij de kleine vissers.
• De speedboten met wel 3 outboard motoren die 30 – 50 knopen varen. Worden veel gebruikt rond Phi Phi, Phuket en Ko Raja om alle toeristen in recordtempo naar alle attracties te brengen. Ze kennen twee standen, uit en voluit. Ze houden geen rekening met je en vaak lig je de deinen in hun kielzog. Ze gaan echt full speed op de stranden af en varen met hun kielzog en ankers al het koraal kapot. Ook met zwemmen hier goed rekening mee houden. Het zijn allemaal jonge macho’s die het geweldig vinden om zo hard mogelijk tussen de boten door te varen.
• Vissersboten. De grotere, dus niet de longtailboats. De grote vissersboten varen meestal met z’n tweeën naast elkaar op een afstand van een 100 – 200 meter. Tussen de boten hangen drijfnetten die ze voortslepen. Erg lastig met zeilen omdat ze soms verrassend snel gaan en je ze ruim moet passeren (aanbevolen = 1 km). Soms vormen deze boten, samen met andere paren, hele linten van wel enkele kilometers breed. Ze trekken zo de hele zee leeg. Zeker in de nacht lijkt het wel op de kassen in het Westland. De horizon is dan helemaal verlicht van soms wel 20 boten op een rij.

Zeer belangrijk is hier rekening mee te houden. Nachtzeilen is niet aan te bevelen ondanks de aanlokkelijkheid van de wind. Overal liggen boeien met kreeftennetten. Gemarkeerd door een vlag die overeenkomt met de kleur sjaal aan de boot.  Plus de kilometerslange drijfnetten die de vele boten voort trekken.

Aansluitend aan de zeiltocht zijn we naar Bangkok gevlogen. Op dinsdag 24 maart 2009 hebben we een fietstocht door Bangkok gemaakt. Woensdag 25 maart 2009 zijn we met de bus naar een drijvende markt geweest. Floating market in Damnoen Saduak. Donderdag 26 maart 2009 hebben we te voet en per boot Bangkok verkend. Foto’s van Bangkok zijn in een apart album op Google foto’s geplaatst. Op vrijdag 27 maart 2009 vlogen we terug naar Nederland.

Foto’s zeiltrip in een album op Google foto’s

Foto’s Bangkok, fietstocht en drijvend markt op Google foto’s

Patok beach, Ko Racha, Thailand

Presentatie over opstappen in Joure

Vrijdagavond 7 februari 2020 was er een bijeenkomst van de Toerzeilers in ’t Haske in Joure. Ik mocht er samen met Erick Veldhuis een presentatie geven. In zeilerskringen spreekt men liever van een lezing. Ik hou van interactie en heb het liever over een praatje of een presentatie. Maar dat is een detail. We moesten op deze avond concurreren met de liveshows van The Voice of Holland en de Boot Holland, die in Leeuwarden rondom dit weekend werd gehouden. En Joure is voor veel leden van de Toerzeilers en andere belangstellenden niet echt in de buurt.

In ’t Haske werd ik vriendelijk ontvangen en er was ook nog wat te eten. Al snel arriveerde Nanno Kroeze, die de lezing organiseerde namens de Toerzeilers. We praatten even gezellig bij en dan is het al snel tijd om de zaal in te gaan. In de zaal toch zeker meer dan 50 geïnteresseerden. Velen waren uit alle windstreken op onze presentatie waren afgekomen.

Erick deed rond half acht de aftrap en verzorgde de eerste lezing. Hij vertelde over hoe het is om schipper te zijn met onbekende bemanning die bij je opstapt en met wat voor dilemma’s je dan te maken krijgt. Hij vertelde over de delivery van Nice naar Scheveningen. En over de zeilvakanties in Ierland en Schotland. Hij hield de zaal meer dan een uur geboeid met zijn verhalen. Erick presenteerde ook de zeilreizen van 2020 die hij organiseert. Daarna was het pauze en was er tijd om wat te drinken en gezellig bij te kletsen.

Na de pauze was het mijn beurt om te vertellen over mijn opstap ervaringen. Hoe is het als opstapper op een boot die je niet kent en een schipper die je nog nooit ontmoet hebt. Hoe kun je je daar op voorbereiden? Ik had wat foto’s bij elkaar gezocht en deze in een powerpoint gezet, die hieronder is bijgevoegd. Mijn stem is helaas niet zo luid meer als hij was toen ik nog een heel zwembad, sportveld of sporthal overschreeuwde. Ik had moeite om me achterin de zaal verstaanbaar te maken. Gelukkig was het muisstil in de zaal en kreeg ik al snel een microfoon in mijn handen geduwd. Dat hielp. Ik had veel vragen vanuit de zaal verwacht, maar dat viel tegen. Blijkbaar was mijn verhaal bij de foto’s voldoende om het onderwerp te dekken. Om 22.00 uur was alles gezegd en alle vragen beantwoord. Daarna was er nog ruim tijd om wat te praten. Het was heel laat toen ik terug reed naar het chalet op de strandcamping in Terherne.

Bezoek aan de Boot Holland 2020

Vrijdag 7 februari 2020 rij ik tegen 10 uur in de ochtend het parkeerterrein van de Expo in Leeuwarden op. Het is de eerste dag van de Boot Holland 2020. Melissa wacht me op bij de ingang. We lopen samen naar de stand van de Atlantic Dutchesses. Ik ben aangenaam verrast. Wat is hij mooi geworden. Iris en Eva zijn er ook. Allemaal netjes gelijkgestemd gekleed. Ze zijn er klaar voor. De boot “Queen of hearts” staat er en neemt eigenlijk het grootste deel van de ruimte van de stand in beslag. In de boot staat een tv scherm waarop een video speelt, die speciaal voor deze gelegenheid gemaakt is en het verhaal vertelt van de uitdaging. Er staan roeiapparaten, waar liefhebbers op kunnen roeien. Ik ben gekomen om kennis te maken met de dames en de boot te bekijken. Er is gelijk al veel aanloop bij de stand. Veel mensen hebben belangstelling voor het avontuur en stellen allerlei vragen. De dames zijn eigenlijk de hele tijd in gesprek. Wat een enorme belangstelling. Ik maak wat foto’s en video’s. Ik post wat daarvan op Facebook.

En besluit met een stapeltje foldertjes de beurs rond te lopen. Dan kan ik gelijk wat drinken en eten. Een kopje koffie gaat er ondertussen wel in. Een hal verderop is het is een enorme drukte met schoolkinderen. Ze komen vooral voor de activiteiten. Ik maak een praatje bij de Kameleon. Voor mij toch wel een stukje nostalgie. Toen ik 12 was, had ik alle boeken die toen in de bieb beschikbaar waren van de Kameleon, al gelezen. Normaal staat de boot in Terherne op het plein, maar nu hier op de beurs. Het Kameleondorp bestaat dit jaar 25 jaar.

In de hoek bij de zeilboten is het rustig. Ik loop er wat rond en loop nog een rondje over de beurs. Er is van alles te zien. Maar al snel loop ik weer terug naar de stand van de Atlantic Dutchesses. Het is er nog steeds druk. De boot met de dames en hun avontuur zijn een enorm aandachttrekker. Tegen half drie besluit ik afscheid te nemen. Het was leuk om kennis te maken. Hopelijk tot gauw. Met wat meer tijd voor gesprekken.

Foto en video album op Google foto’s 

Yachtmaster Oceaan Theorie

In het voorjaar van 2017 heb ik een weekend cursus sextantnavigatie gevolgd bij Dick Huges. Ik had daarvoor een sextant gekocht. Maar dit was eigenlijk niet echt nodig. Wel handig om zo’n ding eens in je handen te hebben. Dat wel. En wel een mooi ding ook. Ik las het boek “De zon als GPS” en nog meer boeken. YouTube staat vol met video’s over “celestial navigation”, die ik kon kijken. Dat waren mijn eerste stappen om me deze kunst eigen te maken. Ik snapte er nog niet heel veel van.

Tijdens de voorbereidingen van de ARC+ 2018 in Las Palmas, liep ik met de groep mee achter Chris Tibbs aan. Mijn favoriete weerman. In mijn hand de sextant die aan boord was van het schip waarmee ik de ARC+ ging varen. Vanaf de kademuur die rondom de haven loopt, kon ik oefenen met de sextant. Ik begon langzaam te snappen wat de bedoeling was.

Van Mindelo op de Kaapverdische eilanden naar Rodney Bay in St. Lucia, waren we met zijn drieën. Drie uur op en zes uur af. Gezien de kwaliteit van de autopilot en het weer, hebben we heel veel met de hand gestuurd. Er was weinig gelegenheid om de sextant te gebruiken. Ik had twee apps op mijn iPhone gezet, waarmee ik de sterren kon herkennen. Sky Guide en Night Sky. Gedurende mijn wachten wanneer ik niet aan het sturen was of anderszins druk met zeilen, gebruikte ik de apps om de sterrenhemel te leren kennen en de planeten. Dat was een volgende stap.

In mei 2019 stak ik weer de oceaan over. Van Antigua tot aan Cartagena in Spanje. Dit keer een schipper die fan was van de navigatie met de sextant. Hij had er ook eentje bij zich. Het eerste deel van de reis las ik alle boeken over astronavigatie die ik op mijn iPad en Kindle bij me had. Toen we inmiddels al aardig op de route naar het noorden en oosten waren, gingen we drie keer per dag de zon schieten. ’s Ochtends, de middagzon en eentje in de namiddag. Elke dag leerde ik wat meer. Tot ik aan het einde van de trip een plot kon maken en zodoende een fix van onze positie. Het kwartje begon nu echt te vallen. En ook nu weer gebruikte ik in de nacht tijdens mijn wachten de Sky Guide om de hemel verder te leren kennen.

Om uiteindelijk de kunst echt te beheersen ging ik op zoek naar een cursus voor Yachtmaster Ocean theorie. Ik vond er uiteindelijk eentje bij Sailtrain voor £245. Ik startte de cursus in augustus 2019. Toen stond de koers nog gunstig. Je hebt een half jaar de tijd om de cursus af te ronden en kunt hem eventueel een half jaar verlengen voor £30. De cursus wordt verzorgd door Navathome. Elke keer deed ik een klein stukje. Ik las alles en deed alle sommen. Elke keer viel er weer een kwartje. Als ik het niet snapte, was er ergens wel een Youtube video, die net een wat ander licht op het onderwerp liet schijnen, zodat ik het uiteindelijk wel snapte. De cursus is erg praktijk gericht. Zonder al te veel poespas. Er was een mogelijkheid om indien nodig ondersteuning te vragen aan een instructeur. Ik heb daar geen gebruik van hoeven maken. Ik heb tegen het einde van de cursus en in de aanloop van het definitieve assessment wel contact gehad via mail met de instructeur. Dit verliep erg plezierig.

De cursus volgt de onderwerpen van de Yachtmaster Ocean Theory Syllabus. Behalve de astronavigatie horen daar ook nog wat andere onderwerpen bij. Nu leerde ik ook hoe je je positie kunt bepalen met de planeten en de sterren. Hoe je de Nautische almanak moet gebruiken. En waar alle tabellen voor zijn. Bij het assessment kunnen er van allerlei vragen gesteld worden.

Volgende stap is het geleerde in de praktijk toe te passen.

 

Vandaag weer post

Vandaag weer post in de brievenbus. Voor mij is dat heel bijzonder. Dat er post is. En deze was zeker bijzonder. Echt blij mee. En best wel trots ook. Wordt vervolgd….

Hoe is het als schipper en hoe is het als opstapper

De jaarlijkse Februarilezing bij aanvang van Boot Holland als om warm te lopen voor het nieuwe seizoen

Twee boeiende presentaties : Hoe is het als schipper en hoe is het als opstapper

Van Gibraltar naar Holland, wat kan je allemaal verwachten en waar moet je opletten. Hoe is het varen rond Ierland, Schotland en in Scandinavië

Erick Veldhuis vertelt over zijn yacht delivery ervaringen en zal extra aandacht besteden aan het traject Gibraltar- Nederland. Ook vertelt hij over zijn ervaringen met Happy Crew rond Ierland, Schotland en Scandinavië. Wat zijn hier de bijzonderheden waar je rekening mee moet houden.

Marga van Rijssel vertelt over haar ervaringen als opstapper. Hoe kan je voorbereiden wanneer je aan boord stapt bij een schipper die je niet kent en een jacht dat onbekend voor je is.

Aanvang 19:30 uur zaal open om 19:00 uur
Locatie: zalencentrum ’t Haske, Vegelinsweg 20, 8501 BA Joure
De sprekers:

Erick Veldhuis  (HappyCrew.nl en Splendid Yachtdelivery)
Erick (54) heeft zijn eerste rakjes als 13 jarige op het Leekstermeer liggen alwaar hij als autodidact zichzelf het zeilen aan leerde. Op zijn 16e gaf hij zijn eerste zeillessen en na zijn studie in Groningen verhuisde hij naar Scheveningen. Van daaruit versterkte hij het ‘Reckless’ zeilteam van Simon Dierdorp dat in de jaren 90 vele prijzen binnen haalde waaronder het  Nationaal kampioenschap, de ‘Verbondsbezem’ en de ‘Commodore’s Cup’ in Zuid Engeland.
In 1997 heeft Erick  Zeezeilschool Scheveningen opgezet – aanvankelijk met de focus op het wedstrijdzeilen – en was tot 2010 als eigenaar en tot 2012 als ‘RYA chief-instructor’ betrokken. Bij de zeezeilschool heeft hij – niet onverdienstelijk – tientallen wedstrijdteams en instructeurs opgeleid en de lessystemen van het CWO- en het RYA ingevoerd. In 2012 volgde HappyCrew.nl dat zich bezig houdt met het organiseren van zeilvakanties, crewing en yachtdelivery. De yachtdelivery vindt sinds 2017 plaats onder de label Splendid Yachtdelivery.
Erick is RYA Yachtmaster Offshore Instructor Power en Sail en heeft +100k mijlen op zee geklokt.

Marga van Rijssel ( Zeiler en meezeiler pur Sang).
Marga (61) maakte kennis met zeilen tijdens haar opleiding tot docent lichamelijke opvoeding. Pas in 2000 pakte ze de draad weer op.
In 2002 volgde een lang weekend kajuitzeilles op het IJsselmeer en een week flottielje zeilen in Griekenland. In 2003 volgde een twee weekse zeilvakantie in Kroatië waarvan 1 week flottielje en 1 week bareboat. Zes zondagen zeezeilen bij de Zeezeilschool in Scheveningen waren de voorbereiding. In 2004 en 2005 volgden flottielje zeilvakanties in Turkije en BVI.
Vanaf 2009 werd het toch echt tijd om haar zeildromen te verwezenlijken. Er kwam een eigen boot. Weliswaar in huurkoop, maar vakanties in Griekenland, Thailand, Kroatië en Carieb volgden. In dezelfde periode pakte ze het zeilen bij de Zeezeilschool in Scheveningen weer op. Een seizoen meedoen aan de IJspegel, tochten naar Engeland en uiteindelijk de Vuurschepenrace en de Noordzee race.
.
In 2012 zeilde ze met Happy Crew twee vakanties naar Ierland en Elba en haar eerste delivery. Sindsdien heeft ze de smaak echt goed te pakken.
Vanaf die tijd heeft Marga al haar ervaringen vastgelegd in een blog genaamd Marga Zeilt.
De eigen boot ligt sinds 2014 bij Birger Palm in San Vincenzo, Italië.
Marga heeft haar zeilervaring verder ontwikkeld door veel mee te zeilen en bij –  inmiddels  ontelbare – schippers en boten op te stappen. Sinds kort horen daar ook al enkele oceaan oversteken bij.

Aanmelden via de Toerzeilers.

Van Trogir naar Corfu

Dinsdag 19 november 2019 aan het begin van nacht rij ik naar Duiven. Het afgesproken ontmoetingspunt om over te stappen en samen met Erick verder te rijden naar Keulen. Daar stappen we om zes uur in de ochtend op het vliegtuig naar Split. Twee uur later landen we daar. De zon schijnt en het is lekker warm. We pakken een taxi naar de marina in Trogir. Daar ligt de boot die we naar Corfu gaan brengen. Onderweg stoppen we bij de Lidl voor de laatste boodschappen. We hebben beiden al het een en ander mee genomen. Dus dat gaat snel. Daarna rijden we door naar Trogir. De boot is snel gevonden.

De checklijst wordt doorgelopen samen met medewerkers van de chartermaatschappij Navigare die de Beneteau Oceanis 43 in beheer heeft gehad tot nu toe. Er worden nog een paar laatste klusjes gedaan. De boodschappen en bagage worden opgeruimd. En dan gaan we. Eerst nog langs de dieselpomp. De tank gaat vol. En dan gaan we op weg naar Split. Daar moeten wat formaliteiten afgehandeld worden. Kroatie is immers geen EU en geen Schengen. Het is wat om, maar het is niet anders. Voor het middaguur zijn we op weg. Het is tegen de wind in. Zeilen gaat niet lukken. In Split leggen we even na twee uur aan bij de kade. Het is even zoeken waar we moeten zijn, maar op de kade loopt een man en wijst ons de weg. Erick gaat aan wal met de papieren en ik blijf op de boot. Al met al duurt het toch wel een tijdje voordat alles geregeld is en we onze tocht kunnen voortzetten.

Het is rond een uur of vijf in de middag als we tussen de eilanden Brač en Šolta door varen. Het wordt dan al donker. Het oorspronkelijke plan was om de eerste dag door te varen naar Vela Luka. Dat gaan we niet meer redden. Het is donker, heel donker. Geen sterren, geen maan en nauwelijks lichten op de wal. Voor de avond en nacht is slecht weer voorspeld. We besluiten te overnachten in de baai van Palmizana. Een “Isolated Danger Mark” wijst ons de weg. De haven bestaat uit twee steigers en is zo goed als verlaten. Op de steigers wel lichten. De marina is dicht. We leggen de boot langszij aan en vlak daarna begint het al te regenen. En dat gaat de hele nacht door.

Woensdag 20 november 2019 gooien we om half negen los. Richting Hvar en dan naar Vela Luka op het eiland Korčula. Het weer is nog slecht en wind en golven staan op de neus. Echt prettig is het niet. Ik had op internet gezien dat ze in Vela Luka een nieuwe marina aan het bouwen waren. Die staat nog niet op de kaart. Ik ben wel benieuwd. We komen redelijk droog over. En inderdaad zijn er in Vela Luka de contouren van een compleet nieuwe haven te zien. Er liggen alleen nog geen boten. Maar dat zal volgend jaar vast veranderen. We tanken de boot af en kunnen zo gelijk berekenen hoe ver we met de volle dieseltank kunnen varen. We zoeken in de regen een restaurant waar we wachten totdat het allerslechtste weer is overgetrokken. Veel is dicht, maar we vinden uiteindelijk toch een mooi plekje voor de lunch.

Gezien de weersverwachting en het feit dat we genoeg diesel hebben voor de oversteek, hebben we besloten om van Vela Luka in één keer door te varen naar Corfu. Het is een mooi weervenster. Vrijdag laat in de middag wordt het al weer slecht. En er is nog iets anders. De terugvlucht naar Keulen is eigenlijk alleen te doen op de komende zaterdagochtend. Daarna wordt het een steeds grotere opgave om op een behoorlijke manier thuis te komen. We zijn dubbel gemotiveerd om zo snel mogelijk te vertrekken en over te steken. We proberen nog vliegtickets te boeken voordat we afvaren, maar helaas lukt dit niet. Een slechte internetverbinding en een website die niet echt mee werkt, maken dat een beetje lastig. Dus gaan we maar. Het wordt bovendien al weer bijna donker. Rond vier uur varen we de haven van Vela Luka uit. We zien de zon onder gaan als we de baai uit varen. Het eerste stuk is nogal hobbelig en staat de wind tegen. Als we de hoek om gaan buiten de eilanden wordt het steeds beter. Ik kijk nog even op Marinetraffic. Het traject dat we willen varen loopt midden over de Adriatische zee. Een redelijk verlaten stuk. De meeste boten varen in de grote schepen route vlak buiten de kust van Italië. Dat we uiteindelijk toch nog bijna overvaren worden door een vrachtschip dat we schuin achter ons al uren aan zagen komen, mag dan ook een wonder heten.

Woensdagavond rond acht uur zijn we ruim buiten de eilanden. We hebben de regen, golven en het slechte weer achter ons gelaten. Het is niet heel koud. De temperatuur ligt rond de 17 graden. Het is een heldere nacht met heel veel sterren. Een sterrenhemel zoals ik zelden gezien heb. Er is geen maan waardoor niet alleen de helderste sterren goed te zien zijn, maar de hemel is compleet bezaaid. Ik herken al snel de sterren die me op eerdere oceaanreizen vergezelden. En als ik het niet meer weet is er de app “Skyguide” die me verder helpt. Na middernacht komt de maan op. Wat op zich ook weer een mooi schouwspel is. Het licht gaat aan op zee en de sterrenhemel wordt minder. Tegen drie uur ga ik slapen.

Donderdagochtend 21 november 2019 start mijn wacht weer om zes uur. Ik zie de zon opkomen. Ik probeer wat snelheid in de boot te krijgen door wat met de zeilen te spelen. Dat lijkt te lukken totdat de wind echt pal op de neus gaat staan. Er zit niks anders op om de genua weer in te draaien. Het is een mooie dag en ik zit heerlijk in het zonnetje in de kuip. Voor de komende avond en nacht doen we een wacht van drie uur op en drie uur af. Het is minder helder. De sterrenhemel is niet meer zo mooi als gisteren. De maan komt een uur later op dan gisteren. Dan is het weer relatief licht. In de verte voor de kust van Albanië zie ik een vuurtoren die vier lichtflitsen af geeft. Het licht moet een bereik hebben van 12 nm zegt Navionics. Maar het is zo helder dat ik al van veel verder het licht door de nacht zie flitsen.

We hebben de snelheid van de boot zo aangepast dat we bij daglicht aankomen bij het eiland Erikoussa. We kunnen dan nog wat slapen, ontbijten en nogmaals proberen onze vlucht te boeken. Erick heeft de laatste wacht en laat het anker in de baai zakken. Ik word wakker van wespen in mijn hut. Ik maak ontbijt en Erick boekt vluchten. De pret duurt niet lang. Overal zitten wespen. We halen het anker op en varen weer verder. Het is mooi weer en de zon schijnt.

Het wordt uiteindelijk een ietwat verlate lunch in een baai bij Corfu. AG Stefanos. We laten wederom het anker zakken. Ook hier is het verlaten. Na een uurtje van de zon genoten te hebben, gaan we weer verder. We willen voor donker in de haven van Gouvia liggen. Als we de haven binnen varen worden we opgewacht door Paul. De Beneteau Oceanis 43 gaat deel uitmaken van de vloot van Flexholidays. We worden zeer hartelijk ontvangen. Na een hapje en een drankje is het tijd om op te ruimen en te pakken. Wat later op de avond lopen we nog het dorp in om even de benen te strekken. De supermarkt is al dicht. We vinden nog een leuke bar om wat te drinken. De Old Barrel. Het is er rustig. Ook hier is het laagseizoen begonnen. We lopen terug langs wat eettentjes waar alleen nog wat lokale bevolking zit. ’s Nachts komt de regen weer met bakken naar beneden.

Zaterdagochtend 23 november 2019 zitten we al vroeg in de taxi naar het vliegveld van Corfu. We hebben genoeg tijd om koffie te drinken voordat we kunnen inchecken. De vlucht naar Keulen via Athene verloopt voorspoedig. Even over half drie landen we. En dan is het ook nog een uur vroeger. Daarna nog met de auto naar huis.

Foto’s en video’s zijn te vinden in een album op Google Foto’s

Volg mijn zeilreizen via mijn Facebookpagina, Instagram en Twitter